Το να ανησυχεί κανείς για το τι πρόκειται να του συμβεί στο μέλλον μπορεί να οδηγήσει σε ιδιαίτερα δημιουργικές σκέψεις. Είναι μέσω της ανησυχίας που βρίσκονται λύσεις στα προβλήματα. Μία υγιείς αμφιβολία σχετικά με τον εαυτό μας μπορεί να οδηγήσει σε ανησυχία.
Αν το άγχος αντιμετωπίζετε ως πρόβλημα που πρέπει να ξεριζωθεί με ψυχοφάρμακα ,η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να θρηνήσει μια σημαντική απώλεια.
Έτσι το άγχος επιτρέπει σε κάποιον να έρθει αντιμέτωπος με έμφυτες στη ζωή μας υπαρξιακές ανησυχίες και αξίες με ένα πιο άμεσο τρόπο.
Παθολογικές μορφές άγχους περιγράφονται παρακάτω.
Φοβίες (αγοραφοβία, διάφορες ειδικές φοβίες, κοινωνική φοβία)
Η ντροπαλή συνεσταλμένη ήρεμη συμπεριφορά σαν συναίσθημα στις διαπροσωπικές σχέσεις η όταν κάποιος αποφεύγει το αντίθετο φύλλο είναι ένα δείγμα κοινωνικής φοβίας.
Τα άτομα με σοβαρή αγοραφοβία συχνά χρειάζονται την φροντίδα ενός άλλου προσώπου όπως ο σύζυγος η των γονέων καθώς κινούνται στα όρια του σπιτιού.
Άγχος του να μιλάει κάποιος μπροστά σε κοινό η σε άλλους.
Περιβαλλοντικοί στρεσογόνοι παράγοντες σαφώς σχετίζονται με την ανάπτυξη φοβιών οπως είναι ο θάνατος ενός γονέα κάποιου πριν αυτός συμπληρώσει τα 17 χρόνια του η κάποιο χρόνιο περιβαλλοντικό στρές όπως ο εξευτελισμός από κάποιον μεγαλύτερο οι γονεικοί καυγάδες κατά την παιδική ηλικία μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση μιας φοβικής διαταραχής στην ενήλικη ζωή.
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν παρόλο που η διαταραχές φοβίας κάνουν κάποιον να αποφεύγει συστηματικά άτομα από το περιβάλλον του θεωρώντας τα αυτά υπεύθυνα για την φοβία του μέσω της ψυχοθεραπείας μπορεί να αμβλύνει αυτή την επιρροή καθώς και να αντισταθμίσει προηγούμενες είτε τωρινές καταστάσεις δειλίας του .
Πανικός (υπερβολική εφίδρωση , ταχυκαρδία, ταχύπνοια και ταχυκαρδία , ζάλη, αίσθημα πνιγμού, αίσθημα επικείμενης καταστροφής)
Η διαταραχή πανικού μπορεί να φαίνεται από ψυχολογικής πλευράς χωρίς νόημα καθώς οι προσβολές πανικού εκδηλώνονται ‘’εν αιθρία ’’χωρίς προφανείς περιβαλλοντολογικούς η ενδοψυχικούς παράγοντες.
Συχνές αιτίες για την έναρξη της προσβολής του πανικού είναι στρεσογόνοι παράγοντες που συνδέονται με μία μεταβολή στις προσδοκίες (πχ. Στην εργασία) όπως και συχνά με απώλειες με κεντρικές μορφές του περιβάλλοντος κάποιου.
Όπως έχουν δείξει έρευνες κανένα από τα νευροβιολογικά στοιχεία δεν εξηγεί τη πυροδοτεί την έναρξη προσβολής πανικού. Ως αποτέλεσμα συχνά ο ρόλος του ψυχοδυναμικού ψυχοθεραπευτή , θεωρείται λάθος, ότι δεν έχει σχέση με τη θεραπεία αυτών των διαταραχών.
Ψυχαναγκαστικές καταναγκαστικές σκέψεις διαταραχές
Η ψυχαναγκαστική καταναγκαστική νεύρωση είναι είτε επαναλαμβανόμενες σκέψεις οι οποίες δεν είναι εναρμονισμένες με την προσωπικότητα κάποιου είτε καταναγκασμοί τελετουργικές πράξεις οι οποίες έχουν σαν σκοπό να ανακουφίσουν το άτομο από το άγχος. Τα συμπτώματα αυτής της διαταραχής μπορεί να είναι κάποιες επαναλαμβανόμενες τελετουργίες που αφορούν τον έλεγχο η την καθαριότητα, σκέψεις ψυχαναγκαστικές , μικροβιοφοβίες , φόβος μολύνσεων κα. Τα συμπτώματα συχνά δημιουργούν ιδιαίτερα έντονα προβλήματα στις σχέσεις των ατόμων αυτών. Έτσι μία τέτοια διάγνωση σχετίζεται με υψηλό κίνδυνο διαζυγίου η χωρισμού.
Η ψυχοδυναμική θεραπεία μπορεί να είναι ο μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος να επισημανθούν και να επεξεργαστούν τα προβλήματα των σχέσεων που προκαλούν τα συμπτώματα .Επίσης μέσα από την λεπτομερή διερεύνηση των παραγόντων που πυροδότησαν η που οδήγησαν σε έξαρση τα συμπτώματα βοηθείται ο θεραπευόμενος να κατανοήσει την φύση των στρεσογόνων παραγόντων και ως εκ τούτου να αντιμετωπιστούν πιο αποτελεσματικά.
Διαταραχή μετά από οξύ άγχος (μετατραυματικό στρές)
Ένα άτομο μπορεί να έχει βιώσει η να ήταν μάρτυρας η να ήλθε αντιμέτωπο με ένα γεγονός η γεγονότα τα οποία συνεπάγονταν πραγματικό η επαπειλούμενο θάνατο ,σοβαρό τραυματισμό ,η απειλή της σωματικής ακεραιότητας του εαυτού η των άλλων . Επίσης το βίωμα αυτό του ατόμου να περιέχει έντονο φόβο η αίσθηση αβοήθητου η τρόμο ( ένας βιασμός βιαιοπραγία μάχη σε πόλεμο).
Έρευνες έχουν δείξει όμως ότι αυτή η διαταραχή εξαρτάτε περισσότερο από υποκειμενικούς παράγοντες παρά από την σοβαρότητα του τραυματικού γεγονότος που αντιμετώπισε κάποιος.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναπτύσσουν τέτοιου είδους διαταραχή ακόμη και όταν έλθουν αντιμέτωποι με ένα ιδιαίτερα τρομακτικό και έντονο τραυματισμό. Άλλα συμβάντα όμως που μπορεί να είναι σχετικά ήπια σε σοβαρότητα , συχνά γεγονότα της ζωής, (όπως ένας ξαφνικός θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου) εξαιτίας του ιδιαίτερου προσωπικού νοήματος που αποδίδει το άτομο στο γεγονός αυτό μπορεί να πυροδοτήσει μια τέτοια διαταραχή.
Η διαταραχή έχει σαν αποτέλεσμα μια αναστολή της συναισθηματικής ανάπτυξης αν γίνει στην παιδική ηλικία. Ενώ αν συμβεί στην ενήλικη ζωή κάποιου έχει σαν συνέπεια μια παλινδρόμηση στην συναισθηματική ανάπτυξη. Το τελικό αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι κάθε δυνατό συναίσθημα να θεωρείται απειλή ότι ο αρχικός τραυματισμός θα επαναληφθεί. Έτσι αυτά τα άτομα τείνουν να σωματοποιούν τα συναισθήματα τους η να τα ‘’φροντίζουν’’ μέσα από κατάχρηση φαρμάκων. Επίσης έχουν μειωμένη ικανότητα να φροντίζουν τον εαυτό τους και αδυνατούν να χαλαρώσουν και να ηρεμήσουν αποτελεσματικά ώστε να κοιμούνται φυσιολογικά.
Για κάθε ένα άτομο συνήθως εξατομικεύεται και η θεραπευτική προσέγγιση του τύπου η του συνδυασμού ψυχοθεραπείας που απαιτείτε.