1.ΥΠΟΓΕΙΑ ΣΥΜΟΡΦΩΣΗ 

Η Ηλέκτρα δεν είναι μία λεκτική ιστορία, είναι μία  εμβιωτική σύνδεση με την αρχέγονη προλεκτική ιστορία της ζωής του καθενός μας, που καλούμαστε να την αποκαλύψουμε  μέσα από την παρατήρηση την αίσθηση και την αντίληψη, είναι το βάθος της αντήχησης του τραγικού λόγου και ρυθμού μέσα μας. 
Ποιά είναι άραγε η Ηλέκτρα; Αυτό το άγριο κομμάτι μέσα μας, που δεν συμμορφώνεται, που με τραχύτητα προσπαθούμε να καταπιέσουμε και που όταν δεν το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν μας, θα κάνει υπομονή μαζί μας, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα ανεχτεί να το παραβλέψουμε. Το κομμάτι εκείνο του εαυτού μας που άγρια, δυναμικά, αξημέρωτα γεμάτο ενέργεια μας ξαφνιάζει, μας φοβίζει μας ταράζει και προκειμένου να μην το αντιμετωπίσουμε μέσα από όλα αυτά τα αισθήματα, προσαρμοζόμαστε αμυντικά και συμμορφωνόμαστε υπόγεια.
Υπάρχει πόνος, εσωτερική σύγκρουση και οργή ,για να το δει αυτό κανείς μέσα του. Σε αυτή την ευκαιρία για  αυτοσυνείδηση, επιλογή και απόφαση, ο μεγαλύτερος καταστροφέας της ψυχικής υγείας είναι όταν επιλέγουμε να αποστραφούμε την επαφή με αυτό που συναισθηματικά μας ταράζει και μας πονά και επιλέγουμε να στραφούμε στην ευχαρίστηση. Η άμυνα που επικρατεί απέναντι σε αυτόν τον φόβο του συναισθηματικού πόνου είναι αυτή της αποσύνδεσης και της απάθειας. Μας οδηγεί μπροστά στην τηλεόραση στο lap-top για να ξεχαστούμε. Μετά από αναρίθμητες αποσυνδεδεμένες στιγμές κάποιος αδυνατεί να επιστρέψει στην πραγματικότητα στη σύνδεση με τη ζωή. Τότε είναι η ώρα για φάρμακα.....

O μύθος σχετίζεται με την φαντασία. Προέρχεται από αυτή και οδηγεί πίσω σε αυτή.
Η κοινωνία μας διδάσκει τη είναι ο μύθος και μετά μας αποδεσμεύει ώστε  στους διαλογισμούς μας να μπορούμε να εξακολουθήσουμε το εσωτερικό μονοπάτι.
Όταν ο άνθρωπος γεννιέται η διαδικασία της φαντασίας είναι αυτή που εμφανίζεται πρώτη στην συνείδηση.
Μέσω της φαντασίας είναι που ο άνθρωπος γνωρίζει – δημιουργεί τον κόσμο.
Όλη η δημιουργία είναι μία προβολή του νου και της φαντασίας.
Εν τέλη ζούμε μέσα στη φαντασία μας.
Ο μύθος  είναι αυτός που τροφοδοτεί την φαντασία και ως εκ τούτου αποτελεί πηγή ασυνειδήτου υλικού που έρχεται στο συνειδητό μέσα από παραστάσεις και σύμβολα  απελευθερώνοντας ενέργεια και οριοθετώντας και δομώντας την φαντασία.